Nuda i brak stymulacji
Psy, które spędzają dużo czasu same lub nie mają wystarczającej ilości zabawek, mogą zacząć gonić własny ogon z nudów. To zachowanie staje się wtedy sposobem na zajęcie czasu i urozmaicenie monotonii dnia. Właściciele powinni pamiętać, że pies potrzebuje nie tylko ruchu, ale także stymulacji umysłowej, np. w postaci zabawek interaktywnych czy nauki nowych komend.
Problemy zdrowotne
Gonienie ogona może być także sygnałem problemów zdrowotnych, takich jak: świąd, alergie, pasożyty (np. pchły) czy podrażnienia skóry w okolicy ogona. Jeśli pies często i intensywnie goni ogon, a dodatkowo pojawiają się inne objawy (np. wylizywanie, drapanie, zaczerwienienie skóry), warto skonsultować się z weterynarzem.
Lęk i stres
To zachowanie może być sposobem na radzenie sobie ze stresem, szczególnie u psów, które przez dłuższy czas przebywają same w domu lub są narażone na nagłe zmiany w otoczeniu. Gonienie ogona może pełnić funkcję mechanizmu obronnego.
W rzadkich przypadkach gonienie ogona może być objawem zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Dotyczy to zwłaszcza psów, które wykonują tę czynność bardzo często, długo i nie reagują na próby odwrócenia uwagi. Takie zachowanie wymaga konsultacji z behawiorystą lub lekarzem, by znaleźć odpowiednie metody terapii.
Co mówią badania?
Co ciekawe, badaniu przeprowadzonym w 2011 roku, którego wyniki opublikowano w czasopiśmie Journal of the American Veterinary Medical Association, analizowano zachowanie 333 bulterierów. Naukowcy stwierdzili, że gonienie ogona jest ściśle związane z określonymi cechami fizycznymi i behawioralnymi. Zauważono również, że samce wykazują to zachowanie o 8% częściej niż samice.
Dodatkowo, u psów wykazujących to zachowanie, często obserwowano napady agresji, co może wskazywać na związek gonienia ogona z problemami natury psychicznej. Właściciele zwierząt zauważyli, że choć przerwanie tego nawyku bywa trudne, niektóre psy są w stanie nad nim zapanować, zwłaszcza gdy pojawia się on w nietypowych okolicznościach.
Autor: Klaudia Dzięgiel