Geneza poloneza
Polonez, znany od XVI wieku, jest jednym z pięciu polskich tańców narodowych, do których zaliczamy także mazura, kujawiaka, oberka i krakowiaka. Jego korzenie sięgają tańców dworskich, a nazwa pochodzi od słowa "pologne", co w języku francuskim oznacza "polski". Taneczną formę, jaką znamy dzisiaj, ukształtowano w XVIII wieku. Polonez był tańcem arystokracji, symbolizującym elegancję, dostojność oraz narodową tożsamość.
Polonez w kulturze i edukacji
Tradycja tańczenia poloneza na studniówce ma głębokie korzenie w polskiej kulturze i edukacji. Jest on wyrazem szacunku dla narodowej historii oraz kultury. Największą popularność polonez osiągnął w XIX wieku, stając się ulubionym tańcem zarówno w środowiskach dworskich, jak i mieszczańskich. W tym czasie był on nauczany w szkołach oraz prezentowany na scenach teatralnych.
fot. Shutterstock
Dlaczego na studniówce tańczy się poloneza?
Polonez pełnił istotną rolę w ceremoniale dworskim królewskim, inaugurując ważne wydarzenia. Zwykle otwierał bal, przy czym w pierwszej parze zawsze znajdowała się osoba najbardziej znacząca, na przykład gospodarz. Dzisiaj polonez jest wyrazem podniosłego charakteru balu maturalnego, stąd tradycyjnie tańczy się go podczas studniówek. W rolę gospodarzy najczęściej wcielają się wtedy dyrektorzy szkół, którzy prowadzą maturzystów.
