Droga na szczyt
Selena Quintanilla przyszła na świat 16 kwietnia 1971 roku w Lake Jackson w Teksasie jako najmłodsza z trójki dzieci Marcelli i Abrahama Quintanillów. Jej ojciec, były muzyk zespołu The Dinos, dostrzegł talent wokalny córki już w dzieciństwie i postanowił uczynić z niej gwiazdę. W wieku sześciu lat Selena zaczęła śpiewać, a w 1981 roku ojciec założył rodzinny zespół Selena y Los Dinos, w którym jej brat AB grał na basie, a siostra Suzette na perkusji.
Rodzina początkowo występowała w restauracji należącej do Quintanillów, ale po jej zamknięciu zespół zaczął koncertować na weselach, festynach i targach, aby utrzymać się finansowo. Abraham, który pełnił rolę menedżera, postawił wszystko na jedną kartę, wierząc, że jego córka może podbić świat muzyki Tejano – gatunku, który łączy elementy muzyki latynoskiej z country, popem i muzyką folkową, a który do tej pory był zdominowany przez mężczyzn.
Selena, choć z pochodzenia była Meksykanką, nie mówiła płynnie po hiszpańsku. Za namową ojca nauczyła się śpiewać w tym języku fonetycznie, co pozwoliło jej zdobyć serca latynoskiej publiczności. W 1984 roku ukazał się pierwszy album Selena y Los Dinos. Zespół wydał łącznie 6 płyt, które otworzył piosenkarce drzwi do większej kariery.
„Królowa Tejano”
Prawdziwy przełom w jej karierze nastąpił w 1987 roku, kiedy Selena zdobyła swoją pierwszą nagrodę dla Najlepszej Wokalistki Roku podczas Tejano Music Awards. Było to niezwykłe osiągnięcie dla młodej dziewczyny w zdominowanym przez mężczyzn gatunku. Kolejne lata przynosiły coraz większą popularność, a jej albumy zaczęły zdobywać wysokie miejsca na latynoskich listach przebojów.
W 1989 roku podpisała kontrakt z EMI Latin, co pozwoliło jej na wydanie pierwszego solowego albumu „Selena”. Jej popularność zaczęła rosnąć wraz z kolejnymi albumami: „Ven Conmigo”, który jako pierwszy w historii muzyki Tejano uzyskał status złotej płyty oraz „Entre a Mi Mundo”, którego singiel „Como La Flor” stał się jednym z największych hitów Quintanilli.
W kolejnych latach Selena ugruntowała swoją pozycję jako „Królowa muzyki Tejano”. W 1994 roku zdobyła prestiżową nagrodę Grammy za album „Selena Live!” w kategorii Najlepszy Meksykańsko-Amerykański Album, stając się pierwszą kobietą w historii tego gatunku, która otrzymała to wyróżnienie. W tym samym roku wyszła jej płyta „Amor Prohibido”, która została jednym z najlepiej sprzedających się albumów latynoskich w historii. Na krążku znalazły się takie przeboje jak „Bidi Bidi Bom Bom”, „No Me Queda Más”, „Si Una Vez” czy tytułowe „Amor Prohibido”.
Choć osiągnęła niebywały sukces w muzyce latynoskiej, Selena marzyła o podbiciu rynku amerykańskiego. Jej wielkim celem było nagranie albumu w języku angielskim, który miał otworzyć jej drogę do międzynarodowej kariery.
Poza muzyką Selena wyróżniała się także swoim unikalnym stylem i sceniczną charyzmą. Jej występy były pełne pasji, a nieodłącznym elementem jej koncertów był taniec kumbia. Stroje Seleny, często własnoręcznie projektowane, łączyły w sobie glamour z latynoskim temperamentem – cekinowe biustonosze, dopasowane kombinezony, wysokie spodnie i czerwona szminka, która odbijała się na mikrofonie, stały się jej znakiem rozpoznawczym. Jej miłość do mody doprowadziła do otwarcia butików Selena Etc., w których sprzedawano ubrania i akcesoria inspirowane jej stylem.
Zakazana miłość
W życiu Seleny pojawiła się również wielka miłość – Chris Pérez, gitarzysta jej zespołu. Młodzi szybko zakochali się w sobie, jednak ich uczucie musiało pozostać w tajemnicy. Ojciec Seleny sprzeciwiał się ich relacji, obawiając się, że Pérez może zagrozić karierze jego córki. Gdy prawda wyszła na jaw, Abraham wyrzucił gitarzystę z zespołu i zakazał córce kontaktów z nim.
Zakochani postanowili jednak walczyć o swoją miłość i 2 kwietnia 1992 roku w tajemnicy wzięli ślub. Piosenkarka przyjęła nazwisko męża. Rodzina Seleny dowiedziała się o wszystkim po fakcie. Ojciec ostatecznie zaakceptował związek córki, a muzyk wrócił do zespołu. Selena i Chris twierdzili, że byli dla siebie bratnimi duszami i planowali założyć rodzinę.
Tragiczna śmierć - zdradziła ją „najlepsza przyjaciółka”
Kariera Seleny rozwijała się w zawrotnym tempie, a jej fanów przybywało. W 1991 roku jej wielbicielka, Yolanda Saldívar, założyła oficjalny fanklub piosenkarki. Selena obdarzyła ją pełnym zaufaniem i uczyniła również menedżerką swoich butików z odzieżą i biżuterią. Niestety, okazało się, że Saldívar nie miała czystych intencji.
W 1995 roku wyszło na jaw, że Yolanda defraudowała pieniądze z fanklubu i firm Seleny. Gdy rodzina Quintanillów skonfrontowała ją z tymi zarzutami, kobieta zaczęła desperacko szukać sposobu na uniknięcie konsekwencji.
31 marca 1995 roku doszło do tragicznej konfrontacji. Selena, która początkowo nie chciała wierzyć w winę swojej przyjaciółki, przyjechała do motelu, w którym przebywała Saldívar w celu odzyskania dokumentów i wyjaśnienia spraw finansowych. Podczas rozmowy wywiązała się kłótnia. Kiedy Selena próbowała opuścić pokój, Yolanda sięgnęła po broń i postrzeliła artystkę. Kula trafiła ją w tętnicę podobojczykową. Poważnie ranna zdążyła jeszcze uciec i poprosić o pomoc. Jej ostatnie słowa brzmiały: „Yolanda... pokój 158”.
Selena została przewieziona do szpitala Corpus Christi Memorial, gdzie lekarze podjęli desperackie próby uratowania jej życia. Niestety, w wyniku masywnej utraty krwi, Selena Quintanilla zmarła o godzinie 13:05. W chwili śmierci miała zaledwie 23 lata.
W październiku 1995 roku Yolanda Saldívar została skazana na dożywocie bez możliwości ubiegania się o zwolnienie warunkowe przez 30 lat. W marcu 2025 roku, na krótko przed rocznicą tragicznych zdarzeń, ubiegała się o warunkowe zwolnienie, lecz jej wniosek został odrzucony.
Reakcja świata i pogrzeb
Śmierć Seleny wstrząsnęła fanami na całym świecie. W Teksasie i Kalifornii odbyły się czuwania, a tysiące ludzi zgromadziły się, by oddać jej hołd.
Jej pogrzeb odbył się 3 kwietnia 1995 roku w Corpus Christi. Ceremonia zgromadziła 60 tysięcy fanów, którzy przybyli, aby pożegnać swoją idolkę. Selena została pochowana na cmentarzu Seaside Memorial Park, gdzie jej grób do dziś odwiedzają wielbiciele.
Zaledwie kilka miesięcy po jej śmierci, ukazał się pośmiertny album „Dreaming of You”, na którym znalazły się zarówno utwory w języku hiszpańskim, jak i angielskim. Płyta sprzedała się w ponad 5 milionach egzemplarzy.
Wieczna ikona muzyki latynoamerykańskiej
Mimo przedwczesnej śmierci, Selena pozostaje jedną z najważniejszych postaci w historii muzyki latynoskiej. W 1997 roku na ekrany kin trafił film biograficzny „Selena”, w którym główną rolę zagrała Jennifer Lopez. Obraz okazał się wielkim sukcesem i w znacznym stopniu przyczynił się do światowej sławy Lopez. O życiu artystki powstał również serial „Selena: The Series” stworzony przez Netflixa.
W 2017 roku artystka otrzymała pośmiertnie gwiazdę na Hollywood Walk of Fame, a w 2020 roku magazyn „Billboard” umieścił ją na trzecim miejscu listy Największych Latynoskich Artystów Wszech Czasów. Rok później jej twórczość została uhonorowana statuetką Lifetime Achievement Award podczas Grammy 2021.
Rodzina Quintanilla nigdy nie pogodziła się w pełni z jej stratą. Ojciec, Abraham, oraz siostra, Suzette, poświęcili się pielęgnowaniu pamięci o niej. Organizowane są koncerty, festiwale, a nawet otwierane są muzea poświęcone jej twórczości. W 2022 roku ukazał się pośmiertny album z jej wczesnymi piosenkami w nowych aranżacjach.
16 kwietnia, dzień jej urodzin, w stanie Teksas obchodzony jest jako „Dzień Seleny”, oficjalnie ustanowiony w 1995 roku przez ówczesnego gubernatora George’a W. Busha.
